توفیق حضور در پیاده روی میلیونی اربعین را اگر بیابی آنگاه لذت عشق و حرکت عاشورایی را خواهی چشید.

یکی از صحنه های ماندگار پیاده روی اربعین این است که پیر و جوان، بزرگ و کوچک ،خرد و کلان و حتی کودکان و نوزادان به همراه والدینشان در این مسیر طی طریق میکردند بدون اندکی ابراز ناراحتی و خستگی کنند.

آن چیزی که جای تعجب دارد، این است که چه عشقی میتواند این جمعیت را به حرکت در آورد جز شور حسین؛جز عشق به اباعبدالله علیه السلام و جز عشق به خدای حسین؛

و جالبتر آنکه بعد از طی مسافت طولانی که به کربلا  میرسیدند همگی یک سلام عاشقانه به حسین بن علی علیه السلام میدادند و سپس برمی گشتند.

در راه رسیدن به معشوق اگر چه راه سخت و طاقت فرساست ، ولی شیرینی وصال یار آنقدر هست که زحمت راه را به جان خریده و گام در این راه نهیم.

و زیباترین لحظه ، لحظه ایست که بعد از رنج سفر و پیاده روی ، چشمتان به گنبد زیبای آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام افتد و سیل اشک روانه....آنجاست که همه خستگی از تن رخت بربسته و غرق در حسین علیه السلام خواهی شد چرا که او غرق معشوق بود.